Eg har ein skatt under trappa...

Det fins mykje godt å sei om naboar, men denne nabodama fortene ein ekstra hyllest! Grete, som bur i nabohuset der eg vaks opp, har igjen gitt eit ikkje ubetydeleg bidrag til min garn- og strikkelidenskap (eller galskap om du vil)!

To fulle trillebårer med gamle Familien-blader venta meg sist eg tok turen til Suldal. Det blir mange årgangar med masse spennande strikkeoppskrifter.

Enn så lenge har eg bare så vidt starta på 2002-årgangen, og eg ser at strikking ikkje var lika i skuddet då som nå. Lappeteknikk var derimot skikkeleg "in".

Så under trappa mi har eg nå ein skatt.. 12 posar og 3 store kassar med blader - mange timar med kvalitetsunderholdning som eg porsjonere ut så eg kan ha gleden lenge. Kvar kveld når jentene er i seng tar eg med to-tre blader og kryp opp i sofaen og blar meg gjennom lysegule bomullsgenserar, flettemønster og barnegenserar med litt tvilsomme fargekombinasjonar!
Ein skatt som er verdt si vekt i gull!

Så kanskje har Grete tenkt som så, at eg må ha matchande mønster til alt garnet ho gav meg då på starten av 90-talet? Ikkje utenkeleg at det kan bli noko sidan eg framleis har fleire nøster igjen av både mosegrønt ullgarn og rosa mohair...