Ein sorgens dag

Ein god, trofast og ikkje minst hjelpsom "venn" har i dag målt sine siste centimeter. Denne lille dingsen har vore ein nødvendighet i strikkeveska og har tjent meg trufast gjennom mange strikkeprosjekt!

Ja, det er trist når målebåndet blir ødelagt, i alle fall når eg ikkje huske kor eg har fått tak i det! Veit eg kjøpte fleire, med ulike motiv, som eg gav vekk i gave. Så viss du veit kven som kan laga sånne, eller har ein link til nokon som har snertne målebånd for salg, tar eg imot med takk!!

Det har hatt eit rimelig tøft liv dette målebåndet, så det er kanskje ikkje så rart at det vart litt kort. Yngste jenta synes nemlig at dei små vingene var uhyre gode å tygga på når tennene var på veg ut, og reiv og sleit i dei til stadighet. Vips, plutselig løsna vinga og det var ikkje lenger noko å dra ut målebåndet med. No når det likevel var ødelagt for min del tenkte eg at "sabotøren"  kunne få ha målebåndet i leikekassen, men det er rart med det. No når ho har fått det er det slett ikkje like interessant lenger...

Sabotøren

På strikkefronten har det vore nokre skikkelig trege dagar. Eg starta på gryteklutar til mamma i Petunia, men måtte faktisk rekka opp. Kor amatør er du når du må rekka opp rillestrikka gryteklutar? Problemet var at eg hadde laga dei for breie, måtte gå ned frå 58 til 50 masker. Har nemlig ikkje til hensikt å gå tom for garn, heller ikkje å sitta igjen med masse restar. Her skal det strikkast så kvar meter blir brukt opp!

Så litt applaus til meg!! Når det blei midnatt og juli offisielt var over, kunne eg stadfesta at eg ikkje har kjøpt eit einaste nøste på Drops sitt julisalg! Snakk om sjølvdisiplin!! Trur likevel eg skal klara meg. Eit raskt blikk på garnrommet sa meg at tre 60-liters kassar med bomullsgarn holde ei lita stund!