Garn-snobb?

Då var eg ikkje lenger ukjent med Mariusmønster! Mitt første, og sikkert ikkje siste, Mariusmønster er strikka på denne tunikaen.

Eg har brukt Sandnes sitt mønster i boka Norsk Småstrikk, og den er strikka i originalgarnet Sisu. Siden mottakaren er i voksealder deluxe, så strikka eg nokre cm ekstra for at den skal kunna vara ein sesong til. På den måten blir den meir ein kjole i starten, som gradvis kan krypa oppover på lengden etterkvart som jenta veks. Det er litt greit når ein først investerar i eit håndstrikka plagg, at det kan brukast meir enn tre gonger før det er for lite.

Bilde frå bokkilden.no

Eg håpar at "strikkepolitiet" - ikkje arresterer meg på mønsterstrikkinga, men det burde ikkje vera så mykje å gi bot for her. Teknikken frå Sølvi/Monica har vist seg å vera særs effektiv og god!
* ( strikkepolitiet = mykje meir erfarne strikkerar som har høge krav til kvalitet på strikkearbeid! Har eit par av dei blandt kjenningar)

Eg bala litt med halsen og avfellinga her. Strikkar jo ganske stramt, og avfellinga blir då deretter. Når eg hadde felt av som oppskrifta sa, med annankvar rett og vrang, var halsen likavel så trang at det knapt kunne komma ei kokosnøtt gjennom. Ikkje anna å gjera enn å rekka opp, ein sak som var lettare sagt enn gjort på dette garnet. %&#08&%" - grumppfh, eg bala godt, og hadde vel eit blodtrykk over det som er helsemssig forsvarleg. Trådane var på ein måte filtra inn i kvarandre, så eg måtte slita av sånne små fibrar omtrent på kvar tredje maske. Resultatet vart at det blei rekt opp sikkert 6-7 omgangar, og dei strikka eg aldri opp på ny. Felte bare rett av, på pinne 3,5 i staden for 2,5, og så la eg opp ei ekstra maske her og der for å vera på den sikre sida. Denne gongen skulle halsen bli brukande. Sidan eg faktisk nesten får den over knollen nå, konkluderar eg med at det funka!

                                         **************************************

Men, så over til sjølve garnet. For eg begynnar å lura på om eg har fått et snev av garnsnobberi over meg? Hadde ikkje noko særleg erfaring med Sisu frå før, men eg trudde at dette var ein av Sandnesgarn sine stoltheter. Et av "flaggskipa" i garnflåten.

Skuffelsen var då ganske stor når eg åpna pakken eg hadde bestilt med Sandnesgarn. For som vanleg så hadde eg jo ikkje vore forsiktig i innkjøpa mine, det kom ganske mangen nøster med Sisu i den forsendelsen.
 For det første så er fargane så mykje kjipare enn f. eks Garnstudio og Dale sine. Dei lilla og rosa tonane såg på ein måte litt skitne ut i fargen. (Eg nevnte det jo, garnsnobberi...)

Eg hadde funne nåken kjempefine grøne fargar også som hadde hamna med i den virtuelle handlekorga, og i fantasien min hadde eg alt strikka eit nydeleg rillestrikka babyteppe av dei ulike grønsjatteringane.  Men den grønnfargen eg bestilte likna ikkje på den grønnfargen som kom. Eg venta på fin flaskegrønn, men i staden kom ein haug med julegrønne nøster. Kva skal eg med dei då?

Skuffelse nummer to, som kanskje er den mest graverande, kom når eg begynte å strikka med garnet. Det kjennes hardt og stikkete ut, og det hang på ein del bittesmå lause lodottar som eg måtte sitta å plukka av. *nå også ferdig nuppet*
Det var ikkje på langt nær så glatt og mjukt å strikka med som ein del andre garn eg har prøvd, og med tanke på at det ikkje er et "billiggarn" så hadde eg faktisk forventa meir.

Så, nå sitte eg her då, med ca 45 nøster Sisu, mange i ein grufull grønnfarge, og tenke at eg bare må få strikka dei opp fortare enn fort, så dei er ute av huset. Grønne tips mottas med takk!